Dagelijks ontvang ik mails en briefjes over de blessures bij AJAX. Er zijn (te) veel geblesseerde spelers. Ze zijn (veel te) lang geblesseerd.

Hoe dat in mijn tijd was?

Ik weet natuurlijk niet precies wat voor blessures er zijn. Ik lees het ook in de pers.

Wat inderdaad opvalt is het aantal blessures en dat er zoveel spierblessures zijn.

Ik krijg de indruk dat de spelers van tegenwoordig veel minder incasseringsvermogen hebben dan in mijn tijd. De spelers in die tijd waren harder en meer gemotiveerd, lijkt wel.

Bij een echte spierblessure is het duidelijk. Direct van het veld en een ijspakking op het aangedane deel. Nooit proberen met bijvoorbeeld een zweepslag (hamstringblessure, kuit) door te spelen. Maar bij andere blessures kan dat vaak best. Als je naar het Engels voetbal op zaterdagmiddag op TV kijkt, zie je vreselijke botsingen, een knie in iemand zijn dijbeen, een schop tegen de knie enz. De spelers worden even verzorgd en gaan dan weer rustig door. In Canada heb ik geleerd dat je veel blessures ‘eruit kunt lopen’. Niet direct bij het minste geringste pijntje van het veld lopen.

Als een (sport-) blessure goed is onderzocht en er is niets gebroken of gescheurd, dan moet er intensief met behandelen worden begonnen. Liefst twee keer per  dag. In mijn tijd (en ik gebruik het nog steeds) had ik ultra-geluid en andere applicaties. Alles wat ‘oud ‘ is, is niet slecht! In tegendeel.

Een ‘gewone’  blessure moet binnen twee weken, of eerder, genezen zijn.

Wat ik nu zie dat spelers weken uit de running zijn, vind ik vreemd, om het maar voorzichtig te zeggen.

In mijn tijd was het motto:”Salo hoe je het doet maakt niets uit, als ik zondag maar kan spelen”.  En meestal lukt dat ook. Nu mis ik dat .

Maar ik kan (helaas) niets zeggen over de behandelingen bij AJAX. Maar dat het genezingsproces lang duurt is duidelijk.