50 jaar fysiotherapeut
Inleiding
Twaalf jaar geleden heb ik ter gelegenheid van mijn 50 jaar fysiotherapeut zijn, een overzicht gemaakt van het wel en wee van ons mooie beroep. Het verdween in een la van mijn bureau. Een aantal collega’s en oud-patiënten spoorden mij aan om het toch maar weer eens tevoorschijn te halen. Heden ten dagen is een en ander natuurlijk veranderd maar de intentie is voor mij gebleven. En wellicht leuk om het toch een keer te lezen.
1 juni 2011 was het dan zover. Op die datum was ik vijftig jaar fysiotherapeut. Hoe is het allemaal begonnen? Is ons beroep veranderd? Is het nog leuk?
Ik werd als ‘schrikkelkind’ geboren. 29 februari 1936, een mooi wijnjaar. Voor mijn ouders en familie was de gebeurtenis een mooi geschenk. Even een lichtpunt in een wereld die vooral in Duitsland zeer onrustig was. Voor velen zelfs beangstigend.
Ik groeide op in een fijne omgeving. Eigen kamer, veel speelgoed en een vader en moeder die mij erg verwenden. Ik zou helaas geen broertje of zusje krijgen. Nee, ik zou alleen blijven. Maar dan ook echt helemaal alleen. In 1942 werden mijn ouders via Westerbork naar Auschwitz getransporteerd en daar met duizenden anderen vergast, vermoord.
Ik heb de oorlog overleefd door op negen verschillende adressen te kunnen onderduiken. Ik kwam na de oorlog terug in Amsterdam als een astmatisch, klein, bang jongetje. Vier jaar achter op mijn leeftijdgenootjes. Maar het kwam uiteindelijk allemaal goed*.
Ik bezocht de Dongeschool in Amsterdam. Een leuke lagere school waar ik niet alleen leerde rekenen en lezen, maar ook leerde spelen. Iets wat ik gedurende de oorlog nooit heb mogen en kunnen doen. Daarna volgde het Amsterdams Lyceum, om op de Tweede Openbare Handelsschool ( de OHS) te eindigen. Dat bleek een foute keuze. Niet dat de school niet goed of leuk was, integendeel. Ik wilde namelijk dokter worden. Maar er zat geen Grieks en Latijn in mijn pakket. Dan maar ‘de handel’ in. Ik kreeg een opleiding op de bekende houthandel Ambagtsheer en van der Meulen als assistent bedrijfsleider. Tussen tachtig rasechte Amsterdammers in de houthaven werd ik goed geschoold. Op alle gebied.
Nieuw boek – Salo Muller Zijn onderduikperiode, de jaren bij Ajax en zijn strijd tegen de NS
‘Het levensverhaal van Salo Muller, even hartverscheurend als hoopgevend, is geweldig meeslepend om te lezen.’
Claudia de Breij
Op wrede wijze wordt de zesjarige Salo Muller in 1942 na een razzia van zijn ouders gescheiden – zij zouden in 1943 in Auschwitz worden vermoord. Een overlevingstocht voert hem langs negen onderduikadressen.
Het is bewonderenswaardig hoe Salo Muller na de oorlog zijn leven vorm weet te geven. Op tweeëntwintigjarige leeftijd begint hij aan zijn carrière als fysiotherapeut bij topclub Ajax, waar hij gaat samenwerken met grootheden als Rinus Michels en Johan Cruijff. In zijn eigen fysiotherapiepraktijk behandelt hij een groot aantal topsporters en (inter)nationale beroemdheden. Algemeen wordt hij gezien als dé pionier op het gebied van sportfysiotherapie.
In 2018 weet Salo Muller bij de Nederlandse Spoorwegen een compensatieregeling voor Joodse oorlogsslachtoffers af te dwingen. Na dit ongekende succes gaat hij de strijd aan met de Duitse overheid en spoorwegen voor excuses en financiële compensatie. Zijn niet-aflatende gevecht tegen onrecht kan voor velen een inspirerend voorbeeld zijn.
‘Salo is een bijzonder mens.’
Job Cohen
‘Uit de inspirerende biografie blijkt dat Salo een tactische strijder en een winnaar is.’
Louis van Gaal
‘Groot respect omdat hij een sologevecht heeft geleverd.’
Roger van Boxtel, voormalig president-directeur NS
‘Salo was een geweldige fysiotherapeut en empathische luisteraar.’
Monique van de Ven, oud-patiënt
‘Op de massagebank was Salo onze vertrouwensman.’
Ruud Krol, oud-voetballer Ajax
Boek – Het gevecht met de Nederlandse Spoorwegen van Salo Muller; de eenzame strijd van een Holocaust-overlevende
Inleiding
Vrijdag 11 september 2020 heeft in besloten kring de boekpresentatie van Het gevecht met de Nederlandse Spoorwegen van Salo Muller plaatsgevonden in de Johan Cruijff Arena. Bij deze gelegenheid heeft Femke Halsema, burgemeester van Amsterdam, Salo Muller koninklijk onderscheiden met een graad in de Orde van Oranje Nassau. Deze onderscheiding krijgt hij als beloning voor zijn inspanningen om een individuele tegemoetkoming van de Nederlandse Spoorwegen te bedingen als compensatie voor de deportatie van de NS van Joden tijdens de Holocaust.
Tijdens de boekpresentatie heeft Salo Muller een exemplaar van het boek uitgereikt aan Roger van Boxtel, president-commissaris van Nederlandse Spoorwegen en Job Cohen, voorzitter Commissie Individuele Tegemoetkoming Slachtoffers WO II Transporten NS.
Boek
Het begon als een persoonlijke kruistocht en het werd een schadeclaim voor alle Nederlandse slachtoffers van de Holocaust die door de Nederlandse Spoorwegen zijn vervoerd naar Westerbork en vanuit Westerbork naar de Duitse grens op weg naar de concentratie- en vernietigingskampen in Duitsland en Polen.
Salo Muller is vasthoudend als het gaat om de nalatenschap van zijn in Auschwitz vermoorde ouders. Als klein jongetje zat hij ondergedoken op verschillende adressen en overleefde hij de naziterreur. Hij schreef hierover in zijn oorlogsherinneringen Tot vanavond en lief zijn hoor! Zij ouders werden opgepakt en gedeporteerd en vonden de dood in de gaskamers van Auschwitz-Birkenau. Meer dan honderdduizend andere Nederlands-Joodse slachtoffer overkwam eenzelfde lot in Auschwitz, Sobibor of een ander kamp. De kosten voor het treinkaartje van de Nederlandse Spoorwegen – ze kregen alleen een enkeltje – moesten ze zelf betalen of werden betaald uit geroofde Joodse tegoeden. Bloedgeld?
Toen de Franse spoorwegen overgingen tot het toekennen van een schadevergoeding, bond Salo Muller de strijd aan met de Nederlandse Spoorwegen. En hoewel hij aanvankelijk het gevecht alleen moest voeren, kreeg hij de NS toch op de knieën en bedong een individuele tegemoetkoming voor alle overlevende Joodse slachtoffers van de Nederlandse Holocaust.
Trouw – November 2020 – Interview met Salo Muller
Salo Muller (Amsterdam, 1936), fysiotherapeut van Ajax van 1960 tot 1972, schreef diverse boeken en streed met succes voor schadevergoedingen van de NS voor slachtoffers van de shoah. Hij werd onlangs bevorderd tot officier in de orde van Oranje-Nassau.
Mijn moeder zie ik elke dag wel een keer voor me
“De dominee van het Friese dorp waar ik als zesjarig jochie zat ondergedoken zei: ‘Japje – dat dat was mijn schuilnaam, Japje Mulder – als je maar hard genoeg bidt, zal God er wel voor zorgen dat je ouders terugkomen’. Dat heb ik gedaan, op mijn knietjes, iedere avond voor het slapen gaan, tot de dag – twee jaar na de oorlog – waarop ik een brief kreeg van het Rode Kruis: ‘We moeten u helaas mededelen dat uw ouders zijn overleden’. Overleden. Het stond er echt. Ze zijn niet zomaar overleden, ze zijn vergast. In Auschwitz. Mijn moeder op 12 februari 1943, mijn vader een paar maanden later, op 30 april. Ik vind het moedig hoor, als je durft te zeggen dat God er een bedoeling mee heeft gehad om jouw geliefden tot zich te nemen; als je geloof zó sterk is dat je zoiets gruwelijks kunt accepteren, maar ik kan het niet. Ik kan niet geloven in een God die het goed vindt dat miljoenen mensen op beestachtige wijze worden afgeslacht.
En als mijn ouders de oorlog wél hadden overleefd? Dat is een goeie vraag… Dan zou het onmogelijke zijn gebeurd en móest God dus wel bestaan. En dan had er nu een gelovig man tegenover je gezeten.”
Het Parool – 25 Juli 2020 – Interview met Salo Muller
Sinds de schok van de Tweede Wereldoorlog, ’toen ik door kwaaie mannen in zwarte kleren werd opgepakt en in een vrachtwagen werd gegooid’, vreest Salo Muller niemand meer. “Maar ik ben wel bang dat ik corona krijg.” Daarom verkiest de Joodse Ajaxverzorger van vroeger en de onrechtbestrijder die de NS op de knieën kreeg grotendeels het isolement. “Ik heb geen boodschap aan mensen die zeggen: ‘Kom op joh, het is toch over nu.’ 0 ja? Ik ken toevallig vier mensen, hier in Amsterdam, die er zo instonden en nu ziek zijn.” Muller wil best praten over ‘de verwarring van deze bijzondere tijd’, over zijn leven, over hét leven en over zijn vernieuwde bundel met verhalen uit de praktijk van vijftig jaar fysiotherapie: Blootgegeven. Muller: “Oké, we spreken af, maar je komt er bij ons thuis niet in.” Zijn vrouw Conny en hij houden zelfs hun zoon en dochter plus kleinkinderen op afstand. “We willen niets liever dan ze knuffelen, maar we vinden het te gevaarlijk. Ik ben 84 en ik heb astma.” Muller ontvangt in het Gijsbrecht van Aemstelpark, nabij zijn appartement in Buitenveldert. “Hier is het lekker rustig,” zegt hij en gebaart naar twee lege bankjes naast elkaar. “Jij het ene, ik het andere bankje. Hier kunnen we uren blijven praten.”
Het moet de man die als kind zo abrupt en volkomen van zijn vrijheid werd beroofd een gruwel zijn om thuis opgesloten te zitten. “Dat is het ook, maar ik associeer deze coronatijd op geen enkele manier met de oorlog. Die was één grote verschrikking, dit is meer een periode van ongemak.” Toch baart de tijd van nu Muller zorgen, en niet alleen vanwege het grillige en gevaarlijke virus dat misschien wel de voorbode van nog meer besmettingsellende is. Salo is ook beducht voor ‘de overdrijvende overheid’, die doorschiet in de corona-aanpak. “Er worden zo veel regeltjes afgekondigd dat het de democratie aantast. Het is te veel: je moet dit en mag niet meer dat. De vrijheid wordt te nadrukkelijk ingeperkt.” Ook de oververhitting in het discriminatiedebat zit hem niet lekker. “Het is mij te fel allemaal. Ik luister ernaar en denk: overdrijf nou niet zo. Ga nou niet roepen dat je die ander op z’n bek zult slaan omdat het je niet aanstaat wat hij zegt. Ik vind de toon onheilspellend. Ik ben gek op moorkoppen, maar bij de bakker durf ik er al niet meer om te vragen. ‘Mag ik twee van die daar?’ vroeg ik laatst. Zei de verkoopster: ‘Bedoelt u de tompoucen of de moorkoppen?’ Dat was dan wel weer even lachen.”
Protest op de Dam
Het is terecht, zegt Muller, dat onbewust en sluimerend racisme ter discussie wordt gesteld. “Maar waarom ineens zo agressief? Het stoorde ook mij dat Rutte zei dat Zwarte Piet nu eenmaal Zwarte Piet is en dat hij dat moet blijven. Dat de premier vervolgens met argumenten tot een ander inzicht wordt gebracht, is mooi. Zo moet het: verandering als uitkomst van een maatschappelijk debat. Dat is zo veel beter dan verwoesting door een wilde beeldenstorm. Niet kapotmaken, maar veranderen.” Duizenden die spontaan de Dam oplopen om discriminatie te veroordelen, Muller keek ervan op en hij dacht ook even: waarom gaan daar nooit Joodse jongeren staan om het racisme tegen hen aan de kaak te stellen? Want dat is misschien wel Mullers grootste zorg, het oplaaiende antisemitisme. “Het doet mij verdriet dat ik jonge Joodse mensen hoor zeggen dat ze overwegen weg te gaan, dat hun toekomst niet meer hier ligt. Zij zijn verdomme Nederlanders en voelen zich bedreigd in hun eigen land. Als dát niet zorgwekkend is.
” Dat het Joodse restaurant HaCarmel aan de Amstelveenseweg in ruim twee jaar tijd vier keer is belaagd, frustreert Muller. “De ruiten van Joden ingooien, dat is gewoon 1939 hè. Het is erg dat zoiets gebeurt, en het is net zo erg dat het zich kan herhalen, omdat de burgemeester er niets aan doet. Ja, Halsema is er een keer wezen eten om te laten zien dat ze het ook erg vindt. Maar ze moet die zaak beschermen, voor bewaking zorgen.” Weet Muller hoe het komt dat er op de Dam niet ook massaal tegen antisemitisme wordt gedemonstreerd? “Nee, eigenlijk niet, maar ik weet wel dat veel Joden liever niet te veel nadruk op hun Joods-zijn leggen. Dat heeft de Shoah veroorzaakt. Na de oorlog wilden heel veel Joden niet meer Joods zijn. Zij wilden in de schaduw leven, rust hebben. Joodse mensen zijn gevoeliger geworden, angstiger.” Het Joodse ongemak is volgens Muller ook de reden dat de mezoeza, het traditionele tekstkokertje, steeds vaker ontbreekt op de deurpost van Joodse huizen. En het is misschien ook wel de reden dat de Dam niet volloopt met verontwaardigde Joden.
Roxeanne Hazes in gesprek met oorlogsoverlevende Salo Muller
Een droom kwam uit voor Roxeanne Hazes, toen ze werd benoemd tot ambassadeur van de vrijheid. Toch zit optreden op de Bevrijdingsfestivals er helaas niet in, dus geeft ze haar ambassadeurschap een geheel eigen, persoonlijke invulling.
Commissie Individuele Tegemoetkoming Slachtoffers WO II-Transporten NS
Aanvragen
Van 5 augustus 2019 tot 5 augustus 2020 kunt u een individuele tegemoetkoming aanvragen via commissietegemoetkomingns.nl/aanvraagformulier
Contact
Heeft u vragen over het advies of de aanvraag? Op de website – commissietegemoetkomingns.nl – vindt u een overzicht van veelgestelde vragen en de antwoorden daarop. Staat uw vraag er niet bij en heeft u een vraag over het advies of de aanvraag, neem dan contact op via 088 – 7926250.
Bereikbaarheid
Van 1 tot en met 9 augustus is de helpdesk bereikbaar van 10:00 tot 14:00 uur. Na deze periode is de helpdesk bereikbaar op werkdagen van 10:00 tot 12:00 uur.
Boek: Blootgegeven
Beschikbaar sinds 30-04-2020
Salo Muller is tijdens De Gouden Jaren van Ajax een bekende verschijning als de vaste fysiotherapeut van het succesvolle elftal. Voetballers als Cruijff, Keizer, Swart en Neeskens kwamen allemaal op zijn massagetafel terecht. In zijn praktijk aan de Amsterdamse De Lairessestraat, één van de meest bezochte in Nederland, waren trouwens niet alleen voetballers kind aan huis. Acteurs, kunstenaars, escortgirls en mannen met een pistool, ze lieten zich allemaal behandelen door Salo.
“Het vak van fysiotherapeut bestaat echt niet alleen uit het masseren en het geven van oefeningen. Er komt veel meer bij kijken. Luisteren is misschien wel 60% van de therapie.”
In dit boek beschrijft Muller haarscherp de persoonlijkheid en het soms afwijkende gedrag van zijn patiënten met een grote mate van begrip, tolerantie en mededogen. Hij beschikt over de eigenschap om in zijn patiënten niet alleen een probleem te zien, maar heeft een open oog voor de hele mens. De verhalen in Blootgegeven houden ons een spiegel voor.
Sinds zijn pensionering reist Salo door het land om lezingen te geven voor jong en oud, met verhalen over hoe hij zijn leven heeft vormgegeven na de onderduik en het verlies van zijn familie tijdens de Holocaust.
Verkrijgbaar via: Bol.com
Salo Muller
Salo Muller is de zoon van Lena Blitz (Amsterdam, 20-10-1908) en Louis Muller (Amsterdam, 20-7-1903). Beiden werkten bij De Vries van Buuren & Co, een textielbedrijf in de Jodenbreestraat. Het gezin woonde op Molenbeekstraat 34 te Amsterdam. Salo heeft in de Tweede Wereldoorlog als Joods kind vanaf 1941 ondergedoken gezeten nadat hij vanuit de crèche in de Amsterdamse Schouwburg werd gered. Hij zat ondergedoken op acht adressen, onder meer in Koog aan de Zaan en vooral Friesland, waar hij Japje werd genoemd. Zijn beide ouders zijn omgekomen in het nazivernietigingskamp Auschwitz.
tot vanavond en lief zijn hoor
Na de oorlog
De onderduikouders die de jonge Salo anderhalf jaar onder hun hoede namen, Klaas Vellinga en Pietje Heddema-Bos, werden in 2008 geëerd met een eremedaille van Yad Vashem. Toen de oorlog voorbij was werd hij door zijn tante teruggehaald naar Amsterdam. Daar had hij als tienjarige enige aanpassingsproblemen en hij maakte zijn middelbare school niet af. Nadat hij van het lyceum gestuurd was belandde hij uiteindelijk op een opleiding voor heilgymnast/masseur. Zijn leraar, de heer Rodenburg, was verzorger van Ajax en was van Muller onder de indruk. Via Rodenburg kwam Salo Muller bij Ajax in dienst als assistent en vanaf 1960 als fysiotherapeut.
Klaas Vellinga en Pietje Heddema-Bos, werden in 2008 geëerd met een eremedaille van Yad Vashem
De Volkskrant – ‘Nederlanders zijn aardige, gewone mensen. Maar het is wel zo dat 80 procent aan de verkeerde kant stond’
Als kind zat Salo Muller (83), voormalig fysiotherapeut van Ajax, ondergedoken bij gastgezinnen; zijn ouders werden in Auschwitz vermoord. ‘Nog steeds ga ik ervan uit dat Duitsers niet pro-Joods zijn.’
Zijn eigen ouders zaten in de trein naar Westerbork. Maar dat is niet de reden waarom Salo Muller (83) net zo lang doorging tot hij de NS zover kreeg dat ze een schadevergoeding betalen aan de Joden, Roma en Sinti die tijdens de Tweede Wereldoorlog naar het kamp werden vervoerd. ‘Ik ben een pitbull. Als ik iets wil, ga ik door roeien en ruiten. Bij een onterechte bekeuring ga ik ook naar de rechter.’
Salo Muller | Beeld © Ernst Coppejans
Over Salo
Holocaust
Holocaustoverlevende – De pijnlijke jeugd van Salo is van grote invloed geweest op zijn verdere leven. “Ik had last van extreme verlatingsangst, vooral bij Europese uitwedstrijden met het gouden Ajax van Rinus Michels, Piet Keizer en Johan Cruijff.” Tot op de dag van vandaag loopt Salo rond met de vraag “Hoe heeft dit kunnen gebeuren?” Over zijn belevenissen in de oorlogsjaren schreef hij het boek Tot vanavond en lief zijn hoor. Dit waren de laatste woorden die zijn moeder tegen hem sprak toen ze hem bij de kleuterschool afzette. Die dag werd ze opgepakt door de Duitsers. In de Hollandse Schouwburg zag hij ze nog wel kort waarna ze nooit meer terugkeerden.
Spreker
Als spreker vertelt Salo Muller frequent over zijn jeugdjaren in de oorlog en over zijn latere werk als fysiotherapeut bij Ajax. Via Stichting Schoolbuurtwerk geeft Salo Muller gastlessen op scholen in Amsterdam, Den Haag, Rotterdam en andere steden in Nederland in het kader van herdenken en vieren. Daarnaast is Salo Muller aangesloten als gastspreker bij het Landelijk Steunpunt Gastsprekers WOII-heden en verbonden aan het Herinneringscentrum Kamp Westerbork (ooggetuigen in de klas).
Auteur
Salo Muller is zo’n magische naam uit het verleden, uit de lang vervlogen tijd dat Ajax nog met recht een jodenclub was en kon zijn. Jaap van Praag zat voor, Bennie Muller en Sjaak Swart plaveiden de weg naar succes en Salo Muller kneedde hun benen. Tot 1972 was Muller (1936) fysiotherapeut bij Ajax. Na het winnen van de Europa Cup (de eerste in een serie van drie) leidde een intern conflict tot zijn vertrek. Over zijn jaren aan de massagetafel heeft Muller een boek geschreven onder de veelzeggende titel Mijn Ajax. Over zijn treurige herinneringen aan de bezettingsjaren schreef hij Tot vanavond en lief zijn, hoor.
Ex-fysio Ajax
Salo Muller bleef aan Ajax verbonden tot 1972. Hij maakte de opkomst van het elftal mee tot de gouden jaren. Salo Muller was er bij toen Ajax de Europacup I won en fungeerde naast masseur als gesprekspartner van alle spelers. Na de tweede Europacupwinst in 1972 raakte Salo Muller met de Ajax in conflict over zijn salaris en zijn takenpakket, en nam afscheid van de club. Hij bleef altijd trouw aanhanger en stond er om bekend trots te zijn op het Joodse imago van Ajaxb. Salo Muller schreef later het boek Mijn Ajax over zijn tijd bij Ajax.
Biografie
Salo Muller (Amsterdam, 29 februari 1936) is een Nederlands fysiotherapeut, journalist en publicist. Hij werd vooral bekend als fysiotherapeut bij AFC Ajax.
Salo Muller is de zoon van Lena Blitz (Amsterdam, 20-10-1908) en Louis Muller (Amsterdam, 20-7-1903). Salo heeft in de Tweede Wereldoorlog als Joods kind vanaf 1942 ondergedoken gezeten nadat hij vanuit de crèche in de Amsterdamse Schouwburg werd gered. Zijn beide ouders zijn omgekomen in het nazi-vernietigingskamp Auschwitz. Over zijn belevenissen in de oorlogsjaren schreef hij het boek ‘Tot vanavond en lief zijn hoor’. Dit waren de laatste woorden die zijn moeder tegen hem sprak toen ze hem bij de kleuterschol afzette.
Toen de oorlog voorbij was werd hij door zijn tante teruggehaald naar Amsterdam. Daar had hij als tienjarige enige aanpassingsproblemen en hij maakte zijn middelbare school niet af . Nadat hij van het lyceum gestuurd was belandde hij uiteindelijk op een opleiding voor heilgymnast/masseur. Zijn leraar, de heer Rodenburg, was verzorger van Ajax en was van Muller onder de indruk. Via Rodenburg kwam Muller bij Ajax in dienst als assistent en vanaf 1960 als fysiotherapeut. Salo Muller bleef aan Ajax verbonden tot 1972. Hij maakte de opkomst van het elftal mee tot de gouden jaren. Hij was er bij toen Ajax de Europacup I won en fungeerde naast masseur als gesprekspartner van alle spelers.
Na Ajax richtte hij zich op het opbouwen van zijn fysiotherapie praktijk. Hij was daarnaast dertig jaar lang hoofdredacteur van het blad voor de fysiotherapie, Fysioscoop, en schreef een tweetal boeken over blessures. In 2006 verscheen zijn boek Mijn Ajax, over zijn belevenissen bij Ajax tussen 1969 en 1972. In 2007 verscheen Blootgeven, een boek over zijn werk als fysiotherapeut. Muller beschrijft hierin een groot aantal van zijn bijzondere patiënten.
Lezingen
Lezingen voor bedrijven
Vanuit de onderduik en na verlies van bijna zijn gehele familie tijdens de Holocaust heeft Salo zijn leven vorm gegeven en was hij onderdeel van het grote succes van Ajax eind jaren zestig, begin jaren zeventig. Hij geeft lezingen op maat, afhankelijk van de wens van het bedrijf of organisatie.
Lezingen voor Scholen
Via Stichting Schoolbuurtwerk geeft hij gastlessen op scholen in Amsterdam in het kader van herdenken en vieren (www.schoolbuurtwerk.nl) . Daarnaast is Salo aangesloten als gastspreker van het Landelijk Steunpunt Gastsprekers WOII-heden verbonden aan het Herinneringscentrum Kamp Westerbork (ooggetuigen in de klas). (www.steunpuntgastsprekers.nl)
In de media
De behandeling
Pauw & Witteman
Oorlogsherinneringen
Amsterdams Lyceum
Voor het eerst gaat de NS individuele schadevergoedingen betalen aan overlevenden en nabestaanden van de Holocaust. Daarmee komt er een einde aan de strijd tussen Salo Muller en het spoorbedrijf. Muller verwijt de NS dat ze miljoenen heeft verdiend aan het vervoer van Joden naar Westerbork tijdens de Tweede Wereldoorlog.
“We hebben gezamenlijk besloten om niet juridisch tegenover elkaar te komen staan, maar een commissie in te stellen”, zegt Roger van Boxtel, president-directeur van de NS, na het overleg met Muller vandaag. “Die commissie gaat uitzoeken op welke wijze wij een individuele tegemoetkoming aan getroffenen kunnen vormgeven.”
Link naar NOS
“Het is prachtig nieuws”, zegt de voorzitter van het Nederlands Auschwitz Comité, Jacques Grishaver over het besluit dat de NS individuele schadevergoedingen gaat betalen aan overlevenden van de Holocaust en nabestaanden. “Het is goed dat het zo is opgelost, want het was een onverkwikkelijke zaak. Uit dit gebaar spreekt een stuk erkenning.”
Een commissie gaat uitzoeken hoeveel mensen aanspraak kunnen maken op een schadevergoeding. Grishaver: “Ik hoop dat de commissie snel is samengesteld en aan het werk gaat. Elke dag overlijden er mensen die het zelf nog hebben meegemaakt. Het moet nu allemaal niet te lang duren.”
Link naar NOS
De man, die na een jarenlange strijd tegen de NS voor elkaar heeft gekregen, dat het spoorbedrijf een schadevergoeding zal betalen aan overlevenden en nabestaanden van de Holocaust, was in de Tweede Wereldoorlog in Fryslân ondergedoken. Salo Muller is zijn naam, maar in de oorlog noemden ze hem Japje.
De NS heeft in de oorlog meer dan 100.000 Joden vervoerd, in opdracht van de Duitse bezetter. In concentratiekampen zijn ze om het leven gekomen. Het spoorbedrijf zou daar miljoenen mee hebben verdiend. Het bedrijf zal nu individuele schadevergoedingen betalen aan slachtoffers en nabestaanden van de Holocaust.
Link naar Omrop Fryslan
De NS gaat voor het eerst schadevergoedingen betalen aan overlevenden en nabestaanden van de Holocaust. Dat besluit is het gevolg van een conflict tussen de NS en Salo Muller (82), wiens ouders in Auschwitz werden vermoord. Muller verwijt het spoorbedrijf dat het in de oorlog miljoenen verdiende aan het transport van Joden naar kamp Westerbork, een voorportaal op weg naar de vernietigingskampen van de nazi’s.
Een commissie van de NS zal zich op morele gronden buigen over wie er wordt gecompenseerd en hoe. ‘We hebben gezamenlijk besloten om niet juridisch tegenover elkaar te komen staan’, zo zei president-directeur Roger van Boxtel dinsdag in het tv-programma Nieuwsuur. Muller, oud-fysiotherapeut van Ajax, eiste vorig jaar dat de NS schadevergoedingen betaalde aan de slachtoffers van de Holocaust en hun nabestaanden.
Link naar Volkskrant
During World War II, hundreds of thousands of Jews in the Netherlands paid for the train, operated by the Dutch state-run company NS, which later deported to them death camps. The parents of Holocaust survivor Salo Muller were on one of those trains.
After seeing France’s rail company, SNCF, pay a compensation fund to Jewish survivors in the United States, Muller decided to act. He met with the director of NS and discussed performing a similar action for Jewish families in the Netherlands.
Link naar Pri.org
Salo Muller: ‘Komend voorjaar moet NS schadevergoeding hebben betaald’. De NS moet dit voorjaar de slachtoffers en nabestaanden van de Holocaust een financiële vergoeding betalen. Dit jaar nog moet er een commissie worden benoemd die daar op toeziet. Dat zegt Salo Muller, die zich 2,5 jaar heeft vastgebeten in de Nederlandse Spoorwegen, in het radioprogramma 1op1.
Link naar Radio 1
Bij Salo Muller (82) stromen de persoonlijke reacties binnen. Via e-mail, via Facebook, via kaartjes aan bloemen. Hij schiet er soms van vol. “Mensen dachten waarschijnlijk dat ik er na al die tijd al lang mee gestopt was, maar gisteren kwam ik ineens met het nieuws: jongens, het is me gelukt!”
Na een jarenlange strijd is Muller een regeling overeengekomen met de NS. Het spoorbedrijf gaat individuele schadevergoedingen betalen aan overlevenden en nabestaanden van de Holocaust. Tijdens de Tweede Wereldoorlog vervoerde de NS Joden naar Westerbork en verdiende daar geld aan.
Link naar NOS
De NS gaat ‘uit moreel-ethische overwegingen’ een schadevergoeding uitkeren aan (kinderen van) Holocaustslachtoffers. Salo Muller (82), wiens ouders in 1942 door de NS werden vervoerd naar kamp Westerbork en daarna in Auschwitz werden vergast, voerde bijna drie jaar lang strijd tegen de spoorwegen. ‘Ik had niet verwacht dat ze overstag zouden gaan.’
Link naar Volkskrant
Wel manen beide organisaties tot haast. “Hopelijk gebeurt het snel, want de overlevenden worden ouder en van overlevenden zijn er dus steeds minder”, aldus voorzitter Jacques Grishaver van het Auschwitz Comité.
Grishaver zegt de compensatie alleen maar te kunnen toejuichen. “Dat heeft Muller prachtig gedaan,” zegt hij verwijzend naar Salo Muller, een overlevende van de Holocaust.
Link naar Parool